Góð búmennska??

Leyfi mér að setja aftur inn sama blogg og um skattahækkanir enda á það eins við hér. 

Það veit ég að grönnum mínum hér í uppsveitum, hvort sem þeir rækta búfé eða jarðargróður, dytti aldrei í hug að þeir gætu aukið framleiðslu sína með því að draga úr áburði, ljósi eða fóðurgjöf. Þetta virðist hinsvegar hugsunin bak við efnahagsaðgerðir þær er nú eru að líta dagsins ljós, þ.e., ná launum niður og hækka skatta einstaklinga, og auka framleiðslukostnað fyrirtækja. Þetta á að skila mjög auknum tekjum í ríkiskassann. Leyfi ég mér að efast um að tilætlaður árangur náist með þessum aðgerðum, frekar en sambærilegar hjá bændum, og verði frekar til að bæta gráu á svart. Hitt er annað að ofeldi er engu skárra eins og sást á bankahruninu í fyrra. 

Brjáluð leið - ekki blönduð

Athugasemdir

[Ómar (IP-tala skráð) 10.11.2009 kl. 15:04]

Það sem þú ritar hér fyrir ofan Sigurður er vel mælt, skýrt og skorinort, ég reyndar trúi því bara alls ekki að þessi leið verði ofaná!  Ég hef í rúmt ár trúað því að við yrðum snögg að koma okkur í gegnum þetta erfiða tímabil en arfavitlausar aðgerðir og aðgerðarleysi þess á milli ríkissjórnarinnar eru að draga það sjónarmið mitt beinustu leið til helv .......! 

[Júlíus Björnsson, 10.11.2009 kl. 18:37]

Það sjá allir að í samhenginu fullvalda þjóð er óskiljanlegt.

Hinsvegar í því samhengi að Íslandi sé meðlimur í EU þá gildir:

Ísland er ekki með neina umtalsverða fullvinnslu í samkeppni um allan samkeppnigrunninn eða fjármálastarfsemi.  Telst því til undantekninga þjónustu hérað utan útjaðars grunnsins. Nú þarf að stilla miðgengi krónunnar gagnvart evru. Spursmálið er gagnvart hinum meðlimunum hverjar eru eðlilegar ráðstöfunartekjur Íslands, sem var með um 40% hærri tekjur en meðaltalið í EU sem er svipað og í Frakklandi eða Færeyjum: N.B. Lítil eða engin fullframleiða eða tækniframleiðsla til samkeppni utan Íslands.

Það hlýtur að merkja skerðingu um 30%-50%: Umsamin skuldsetning Íslands er í samræmi.

Nú þegar einstaklingurinn Ísland hefur langvarandi skertar ráðstöfunartekjur og getur borgað sinn skerf til miðstýringarinnar og er kominn niður í meðaltal EU, þá þarf að tryggja honum húsnæði sem 30-50% af ráðstöfuðum tekjum, það er líka orðinn veruleiki. 

Þá þarf að tryggja stöðuleika það er gert með t.d. hækkun skatta, líka orðinn veruleiki.

Lávöru fullframleiða EU [lagerbjór Þýskaland, tómatar Spán, skór Portúgal, ...] tryggir svo að kaupmáttur eykst enda er eðlilegt að hún sé um 80% af neyslunni.

Auðvitað tekur þetta nokkur ár að festast í sessi, en góð samvinna Íslenskra stjórnvalda með þjónum EU það er IMF, sem er eðlileg samvinna þegar um aðildar umsækjendur, óformlega Meðlima er að ræða.  Annars mun Umboð Evrópsku Sameiningaunnar ganga í málin milliliðalaust þegar um fullgilda Meðlimi í innri samkeppni siðaðra er að ræða, en í heildar samvinnu samkeppni gagnvart 92% utan EU Evrópsku Sameiningarinnar.  

Svo má líka bæta við ekki mun vera gerð gengisleiðrétting [við að við evru] þegar útgjöld Ríkisins milli ára eru metin í umræðu í dag, en sé það gert má líka finna út á mælikvarða EU að skorið hefur mikið verið niður hjá ríkisstjórninni til lengra tíma litið. 

Þessi einfaldaða skýring byggir á þeirri forsendu að stefnumörkunni bak við tjöldin sé langvarandi stöðuleiki innan EU og er í samræmi við stjórnarskrárlög EU. Þar sem smáatriði skipta engu máli og maður kemur í manns stað en stofnanna ríkið lifir.  

Það gildir um öll efnahagleg kerfi ekki síst lýðræðisleg  að raunverlegt vald er í höndum þess sem hefur yfir umsjón með auðmagninu. Vald til að kjósa er eitt. Vald til að eyða og verja er peninganna í samfélagi siðmennaðra.